غذاخوری یا رستوران (به فرانسوی: Restaurant) نوعی بنگاه (مؤسسه) یا (واحد صنفی) است که در آن خوراک و نوشیدنی ارائه و در همانجا صرف میشود. مطلوبیت خوراک ارائهشده، چیدمان مناسب، تمیزی، قیمت، کیفیت غذا و خدمات و… میتواند در کیفیت رستوران و شهرت آن نقش مهم داشته باشد. گاهی ممکن است غذاخوریها، بخشی از یک واحد بازرگانی و جهانگردی بزرگتر باشند، مانند فروشگاهها و مهمانخانهها.
غذاخوریها از دیدگاه نوع مشتریان، بهای خوراکها و کیفیت خدمات ارائه شده، اغلب به دو دسته بخش میشوند، دستهٔ نخست، غذاخوریهای بیتکلف و ارزانقیمتاند که بیشتر مشتریانشان از باشندگان همان محل هستند یا در همان محدوده کار میکنند. در اینگونه غذاخوریها، مهمانان مقید به رعایت آداب و رسوم ویژهای نیستند و بیشتر با لباسهای معمولی و غیررسمی در غذاخوری حاضر میشوند. دستهٔ دوم غذاخوریهای گرانقیمت هستند. در اینگونه غذاخوریها، بهای خوراکها و خدمات بالاست و بسته به عرف و فرهنگ جوامع گوناگون، میهمانان با پوشاک رسمی یا نیمهرسمی حضور مییابند.
ارایهٔ غذا در رستوران با همکاری همهٔ کارمندان رستوران انجام میشود. چینش ادوات غذاخوری، ارایهٔ منو و دریافت سفارش از مهمانان و ارایهٔ غذا به ایشان، تحویل صورتحساب، دریافت وجه و در پایان مرتبساختن و پیراستن میز از وظایف کارکنان رستوران است که امروزه با استفاده از نرم افزار رستورانی انجام میشود. پخت غذا نیز از وظایف آشپزها بهشمار میآید.
غذاخوری خویشیار یا سلف سرویس گونهای از غذاخوری است که در آن خود مشتریان از خودشان پذیرایی کرده و بهطور مستقیم درگیر میشوند.
همچنین، غذاخوریها ممکن است گونهٔ ویژهای از خوراکها را ارائه کنند، مانند خوراکهای دریایی، خوراکهای گیاهی یا خوراکهای ویژهٔ ملتها و اقوام گوناگون. (مانند رستوران ایرانی، چینی، لبنانی و …)
سفرهخانه یا سفره خونه گونهای از رستوران با محیط و معماری سنتی ایرانی است که در آن خوراکهای سنتی ایرانی پخت و ارائه میشود.
طباخی (در اصطلاح عامیانه: کلهپزی) گونهای از غذاخوری سنتی ایرانی است که در آن غذاهای سنگین و پرحجم مانند کلهپاچه، خوراک مغز، خوراک زبان و … ارائه میشود.
مکانی است که به صورت خاص و حرفهای به عرضه و توزیع نوعی خوراک سنتی ایرانی به نام دیزی (آبگوشت) میپردازد. و معمولاً در ظروف ای سفالی و لعابدار طبخ آماده و سرو میشود که به دیزی سنگی معروف است. آبگوشت (شوربا یا دیزی یا پیتی) یکی از غذاهای سنتی ایران است. در طبخ آبگوشت از گوشت و دنبه گوسفند، گوجه فرنگی (و یا رب گوجه فرنگی) و برخی حبوبات از قبیل نخود و لوبیا استفاده میشود. خوراکی رقیق که از پختن گوشت و پیاز و سیب زمینی و حبوبات درست میشود که در دو مرحله میخورند اول آب آن را با تکههای نان مخلوط نموده، میخورند (تلیت). بقیه مواد را میتوان با گوشتکوب کاملاً کوبیده یا نکوبیده با نان، پیاز و چاشنی مانند ترشی و سبزی خوردن میل میکنند (گوشت کوبیده). در صورت پخته شدن در ظروف سنگی آن را دیزی سنگی مینامند. برخی افراد از طریق ترید کردن، نانهای خشک را به مصرف مفید میرسانند. همچنین دیزی یکی از غذاهای محلی همدان بهشمار میآید.
چلوکبابی محل طبخ و صرف انواع چلوکباب و خورشهای ایرانی یا جگر و دل و قلوه گوسفندی است که کباب یکی از محبوبترین غذاهای ایرانی نیز در بین گردشگران خارجی به حساب میآید.